لئوناردو فیبوناچی ریاضی دان ایتالیایی که او را لئوناردوی پیزایی هم می گویند در حدود سال ۱۱۷۰ میلادی در پیزا متولد شد. آموزش ریاضی خود را در الجزایر دید. ضمن مسافرت به شرق، با ریاضیدانان آنجا آشنا شد و موفقیت های آنها را در نوشته های خود منعکس کرد و از همین راه بود که پیشرفت های ریاضی شرق، در دسترس غرب قرار گرفت. «کتاب حساب» مهمترین تالیف این دانشمند است. این کتاب به نام «لیبر آباکوس» نیز معروف است.
ریاضی
او در مقدمه ی کتابش می نویسد : «پدرم اهل پیزا بود و در اداره ی گمرک بوکیا درافریقا کار می کرد. او مرا با خود به آنجا برد تا هنر حساب کردن را یاد بگیرم. هنر عجیب حساب کردن، تنها به کمک نه علامت هندی، مرا چنان به شوق آورد که به طور قطع تصمیم گرفتم آن چه را در مصر، یونان، سوریه، سیسیل و پرووانس در این باره می دانستند، بیاموزم. از همه ی این کشور ها دیدن کردم و قانع شدم که دستگاه عدد نویسی هندی از همه کامل تر است و بر روش فیثاغورث برتری دارد. این دستگاه را و همه ی آنچه به آن مربوط می شد، یاد گرفتم و بررسی های شخصی خودم را که از «مقدمات» اقلیدس به دست آورده بودم به آن اضافه کردم و تصمیم گرفتم این کتاب را بنویسم».
فیبوناچی دو به علت حرفه پدرش، گوگلیمو بوناتچی که بازرگانی بود به کشورهای بسیاری از جمله مصر و سوریه و … مسافرت نمود. این سفرها او را با ریاضیات اسلامی آشنا کرد. وی که به برتری روش‌های محاسبه مسلمانان پی برده بود پس از بازگشت به زادگاه خود در سال ۱۲۰۲ حاصل آموخته‌های خود را با نوشتن لیبر آباکی (به معنای کتاب حساب) منتشر ساخت.
فیبوناتچی در لیبر آباکی دستگاه شمارش هندی–عربی را برگزید. این کتاب تأثیر فیبوناتچی از ریاضیدان‌های مسلمان (با خصوص خوارزمی، ابوکامل و کرجی) را نشان می‌دهد. این کتاب از نظر محتوا بر آثار ریاضیدانان اسلامی برتری ندارد اما از نظر تنظیم و همچنین برهان‌های موجود در آن اثر قابل توجهی است.
دنباله فیبوناتچی
گر به ریاضیات علاقه داشته باشید، حتما با “سری فیبوناچی” آشنا هستید. سری فیبوناچی رشته ای از اعداد است که در آن اعداد غیر از دو عدد اول با محاسبه ی مجموع دو عدد قبلی ایجاد می‌شوند.
اولین اعداد سری فیبوناچی عبارت‌اند از:
۱ ۱٬ ۲٬ ۳٬ ۵٬ ۸٬ ۱۳٬ ۲۱٬ ۳۴٬ ۵۵٬ ۸۹٬ ۱۴۴٬ ۲۳۳٬ ۳۷۷٬ ۶۱۰٬ ۹۸۷٬ ۱۵۹۷٬ ۲۵۸۴٬ ۴۱۸۱“عدد فی” از دنباله ی فیبوناچی مشتق شده است، تصاعد مشهوری که شهرتش تنها به این دلیل نیست که هرجمله با مجموع دو جمله ی پیشین خود برابری می کند. بلکه به این دلیل است که خارج قسمت هر دو جمله ی کنار هم خاصیت حیرت انگیزی نزدیک به عدد ۱٫۶۱۸ را دارد که به “نسبت طلایی” مشهور است.
